F1 Sértetno Vógyi: Ceija Stojka

„Kana ári szabadulingyam, naszvale sztyamahi, báre naszvale! Sérülingya amaro ílo; amari gódi, amaro vógyi naszvalo sztya... Aszave manusen, le celen te szasztyaren kampjáhi. Na kampjáhi lenge csháven te vállalinen pándzs, só bers − odole páre manusenge, ako ári jutingya, ako még mindig odoj sztya − zsi addig, amíg n’ úja len doszta zór, amíg n’ úje tejjesen szaszte, na dzsangye papale te aszan taj te dikhen, hogy o szvito ni nán’ aszavo ergyavo... Taj i dár, mindig i dár. O hurde csháve andi dár bárgyinye uppe. Ónk még te akani pále irjangyon, kana pi ucca sétálinen. Hajosz? Pále irjangyon. Csak odá irjangyol pále, ako daral! Valako, ako naszvále mukel odoj o lágeri, akaszke o séro dukhal, taj leszkero vógyi ratvajol vase jekhe dadeszke, vase jekhe phenyake, vase jekhe praleszke, ako soha na mukja odoj o lágeri, csak aszavo cshávo le saj ovel, te akaszke sértetno hi o vógyi. Po szvito aven, dikhesz, hogy gulle hi taj báre sukára. Uppe len nevelinesz, gondoskodinesz pal’ lende, csumidesz len taj kamesz len. Uppe bárgyon. De i dár, aszo ande tute sztya, préko dzsal ando hurde csháve ole dakere thudeha.“